Lektor
Jestem lektorką i jestem z tego dumna.
Jak to się zaczęło?
Pewnego dnia dyr. art. Paweł Paszta zaproponował mi udział w projekcie dla osób niewidomych i niedowidzących. Miałam czytać audiodeskrypcję do spektaklu, na żywo. Z dużym zaangażowaniem i przejęciem podjęłam się tego zadania. I wiesz co? Bardzo lubię to robić.
W trakcie spektaklu siedzę na JASKÓŁCE. Mam odpowiedni sprzęt. Widzę wchodzących widzów. Osoby z niepełnosprawnością wzroku mają słuchawki. Już przed spektaklem informuję je na bieżąco co się dzieje. Mówię do nich. Nawiązuję kontakt.
Lektor czyta specjalnie napisaną audiodeskrypcję. Trzeba być czujnym i szybko reagować na to co dzieje się tu i teraz. Potrafię też głosem oddać klimat jaki wytwarza się na scenie.
Jestem aktorką i jestem z tego dumna.
Zawód jaki wykonuję na co dzień, jest znakomitą bazą pod projekty lektorskie. Wczuwam się w różne role. Muszę nie tylko gestykulacją, ale również głosem wyrazić emocje i odczucia bohaterki, którą gram. Barwa głosu, tempo i interpretacja wypowiedzi nie jest dla mnie niczym nowym. Doświadczenia te wykorzystuję w pracy lektorki. Czytam na żywo audiodeskrypcję do spektakli: „Wróg się rodzi”, „Natan Mędrzec”, „John Lennon”, „Dziadek do Orzechów” w Teatrze im. Wilama Horzycy.
Użyczałam również głosu do instalacji dźwiękowo-zapachowej Justyny Gruszczyk „Imperium snu”, a ostatnio do słuchowiska fabularyzowanego Rafała Kołackiego i Katarzyny Krawczyk „Lebensborn. Dzieciństwo utracone na zawsze.”
Chętnie podejmę się nowych wyzwań.
